'Hetty zag wie ik nog zou gaan worden'

2e thuis

‘Ik ben in Brasilia geboren en na de scheiding van mijn ouders verhuisde mijn moeder naar Nederland. Toen ik 18 was, vertrok ik ook naar Nederland, voor een studie aan het grafisch lyceum in Amsterdam. Die stad is mijn 2^e thuis, op de fiets zou ik nog steeds alle straatjes kunnen vinden. Mijn moeder en broers wonen er. Nederland is een belangrijk deel van mijn leven. 

Beer

Na mijn afstuderen kon ik in Nederland geen baan vinden in de grafische vormgeving. Ik werkte in cafés, in een schoenenwinkel, als oppas. Bovendien kon ik niet wennen aan het weer. Nederlanders maken iets van de winter, door te gaan schaatsen of skiën. Ze genieten ervan. Maar een Braziliaan kruipt meestal als een beer in zijn hol en komt pas naar buiten als de zon doorbreekt.

Oprit

Al langere tijd had ik een droom in mijn hoofd: werken op de Nederlandse Ambassade in Brasilia. Op die manier kon ik de Nederlandse taal bijhouden en bleef ik verbonden met de Nederlandse cultuur. Eenmaal terug in Brazilië bracht ik dan ook gelijk mijn CV langs bij de portier. Ik wist niets over het wereldje, over wat je er kon doen. Maar de wens zat heel diep.  

Chocolaterie

Ik hoorde maar niets en dus besloot ik fulltime aan de slag te gaan bij de eerste de beste winkel die me aannam: een chocolaterie in een shoppingcenter. Het was een zware tijd. Ik moest ver reizen, maakte heel lange dagen, werkte elk weekend en verdiende slecht. Toch ben ik nu blij en dankbaar dat ik ook die kant heb meegemaakt. Voor veel mensen in Brazilië is dit de realiteit. 

 

‘Hetty had er vertrouwen in dat ik alles kon leren. Ze voelde hoe graag ik dit wilde’

Izileia Schaitl

Telefoontje

Na 2 maanden kreeg ik telefoon. Het was Hetty Kousbroek van de ambassade, het hoofd bedrijfsvoering. Als ik terugdenk aan dat moment, moet ik weer huilen. Het was zo’n enorm belangrijk en bepalend telefoontje. Ik schrok enorm en kon door alle spanning niet eens meer mijn telefoonnummer in het Nederlands opnoemen. Ze zei toen: ‘Ik merk dat je het Nederlands al aan het verleren bent.’

Koffie

Ze nodigde me uit voor een gesprek. Toen ik een paar dagen later belde om te vragen of ze al meer wist zei ze: ‘Je hebt 50% kans’, wat me verwarde. Zo was Hetty, een beetje streng, een beetje hard. Voor medewerkers die er in haar ogen de kantjes vanaf liepen was ze niet makkelijk. Zo kwam het dat ik op zondag nog koffie stond te serveren in de chocolaterie en maandag, op mijn eerste werkdag, koffie kreeg geserveerd in een luxe kantoor. Ik wilde bijna vragen: moet ik zelf niet even naar de keuken?

Stimuleren

Ik werd aangenomen als gebouwenbeheerder, terwijl ik niet eens wist wat een tegelvoeg was. Maar Hetty had er vertrouwen in dat ik alles kon leren. Ze voelde hoe graag ik dit wilde. Ook de tijd erna zag ze me, ze merkte me op. Bij de ambassade zijn weinig doorgroeimogelijkheden. Maar Hetty stimuleerde me continu cursussen te volgen. Ze wilde dat ik beter werd. En ik werkte keihard om te laten zien wat ik kon. 

Nederland

Al 16 jaar werk ik bij de ambassade, in dezelfde functie. Dankzij Hetty Kousbroek is mijn leven radicaal veranderd. We hebben weinig contact meer, ze woont inmiddels weer in Nederland. Ik zou haar dolgraag nog een keer bezoeken. Ik denk niet dat ik ooit heb gezegd wat ze voor mij heeft betekend. Ik heb het vooral laten zien in mijn doen, in mijn werken. Hetty keek over mij heen, ze zag wie ik nog zou gaan worden. Zij was dé persoon.’