Wie was bepalend voor jouw loopbaan? Deze keer: Doorle Offerhaus.
Wie was bepalend voor je loopbaan? Misschien een leraar. Een manager. Of je moeder. In deze rubriek vertellen collega’s over die ene gedenkwaardige persoon die iets groots bij ze in gang zette. Deze keer: Doorle Offerhaus, senior adviseur bij het programmabureau Werk aan Uitvoering.
‘Ik was de stereotype ‘succesvolle’ starter. Daar kwam verandering in toen ik door een moeilijke periode ging. Rond het kinderen krijgen kreeg ik fysieke en mentale uitdagingen te verduren en raakte ik mijn baan kwijt. Ik had ineens geen maatschappelijke positie meer om mijn identiteit op te vestigen. ‘Wat doe je voor werk?’, is een vraag die mensen graag stellen om je te kenschetsen. Daar had ik ineens geen antwoord meer op.
Voor mijn gevoel stond mijn leven stil terwijl iedereen om mij heen doordenderde. Vanuit afwezigheid op de arbeidsmarkt weer een plek veroveren was moeilijk in die tijd. Vaak werd ik niet eens uitgenodigd voor een gesprek. Ik heb heel veel moeten solliciteren en kreeg veel afwijzingen te verwerken. Ik moest me elke dag oppompen om tien dingen te proberen waarvan er misschien één ooit resultaat zou opleveren.
Via het uitzendbureau kwam ik aan een baan op het callcenter bij Vereniging Eigen Huis (VEH). De manager, Gerda, zag hoe graag ik dit wilde, ook al was ik overgekwalificeerd én zwanger. Ze vertelde dat ze selecteerde op houding, en niet op kennis of ervaring. Je houding is de kern van wat je aanbiedt als je solliciteert, en is voor een werkgever het moeilijkst bij te spijkeren of te wijzigen. Ik was zo gemotiveerd voor deze baan, dat zei haar kennelijk genoeg.
Mijn werk bij Vereniging Eigen Huis was een eerste stapje op de weg terug. Gerda gaf mij het gevoel dat de stip op de horizon weer een stukje dichterbij kwam. Ik heb bij haar nog veel meer leiderschapslessen kunnen afkijken: een mix in het team is altijd beter, leg verantwoordelijkheden zo laag mogelijk, vermijd communiceren in emotie. Na die nieuwe eerste baan heb ik nog veel andere Gerda’s ontmoet, maar zij was de eerste leidinggevende die weer een deur voor me opende.
‘Gerda gaf mij het gevoel dat de stip op de horizon weer een stukje dichterbij kwam.’
Doorle Offerhaus
Ik ben door deze periode veel verwachtingen en vanzelfsprekendheden verloren. Op het moment dat werk vervlochten raakt met je identiteit, kun je te serieus worden en steeds minder effectief. Ik voel nu sterk dat ik alleen deze dag heb om er iets van te maken, garanties zijn er niet. Ik doe mijn werk liever met humor, relativeringsvermogen en speelsheid dan in een staat van al te veel ernst. Ik ben meer een ‘spelende mens’ geworden.
Wat ik ook heb overgehouden aan deze periode is de kunst van jobcrafting, ofwel ‘werksleutelen’. Ik had zo veel energie of creativiteit over in bepaalde banen, dat ik leerde er meer uit te halen dan van me gevraagd werd. Ik deed er taken bij of ging naast het werk iets creatiefs doen. Ik hield bijvoorbeeld een kookblog bij toen ik tijdens de bankencrisis in een kleine parttime baan vast zat. Ik moest werksleutelen om bepaalde banen vol te houden, in de hoop ooit weer een baan te vinden waar ik weer meer van mijn talenten in kwijt kon.
Het heeft nog best wat tijd geduurd voordat ik een baan had die qua niveau weer aansloot op mijn baan van toen ik begin dertig was. Ik had veel stappen terug gedaan. Maar op die weg terug kom je gelukkig mensen tegen die je weer de kans geven een stapje vooruit te doen, en ik ben dankbaar voor alle lessen die ik, al ‘werksleutelend’, onderweg heb mogen leren.’