Wie was bepalend voor jouw loopbaan? Deze keer: Louise van Haaften.
Wie was bepalend voor je loopbaan? Misschien een leraar. Een manager. Of je moeder. In deze rubriek vertellen collega’s over die ene gedenkwaardige persoon die iets groots bij ze in gang zette. Deze keer: Louise van Haaften, programmamanager organisatieontwikkeling bij het ministerie van LNV.
'Een aantal jaar geleden werkte ik bij het waterbedrijf Amsterdam als bestuursadviseur voor het Amsterdamse college. Ik deed de dingen vrij intuïtief maar ik kon ze nog niet zo goed duiden. Daardoor vond ik het moeilijk om mensen in de organisatie mee te krijgen in wat ik wilde. Ook wilde ik graag een internationale baan, maar ik had geen idee hoe ik dat vorm moest geven. Ik wilde graag een opleiding volgen om steviger te staan. En omdat ik mijn studie in Wageningen nooit had afgemaakt, wilde ik ook gewoon graag een diploma.
In diezelfde tijd volgde ik met een paar collega’s een masterclass over openbaar bestuur door onze dijkgraaf Gerhard van der Top bij de NSOB (Nederlandse School voor Openbaar Bestuur). Ik kwam zo enthousiast terug dat ik besloot de master public administration (MPA) aan de NSOB te gaan doen. Een intensieve en lange opleiding, maar een ook een prachtige kans om tóch een diploma te gaan halen en mijn kennis te vergroten.
‘De dijkgraaf zei: 'Ask forgiveness, not permission'’
Mijn leidinggevende bij het waterbedrijf reageerde niet zo enthousiast. Het was een nogal intensief en duur traject. Inmiddels was ik al wél toegelaten tot de opleiding. De NSOB bood me de mogelijkheid om in termijnen te betalen, zodat ik de opleiding met belastingvoordeel uit m’n individueel keuzebudget zou kunnen bekostigen. Dus deed ik mijn leidinggevende het voorstel: ik betaal het zelf, maar dan wil ik de leergang wel onder werktijd doen. Hij ging niet akkoord, maar wees mijn verzoek ook niet af. Eigenlijk liet hij me een beetje bungelen.
Dezelfde middag stond ik, niet in al te beste stemming, een beetje te dralen bij het koffieapparaat. Daar stond ook Gerhard van den Top. Die vroeg me hoe ik de masterclass had gevonden en of ik niet een opleiding wilde doen bij de NSOB. Dus ik vertelde hem dat ik geen toestemming kreeg, en dat ik zelfs al had voorgesteld zelf de kosten te dragen. Vervolgens zei Gerhard: ‘ken je de uitdrukking “ask forgiveness, not permission”? Als dit voor jou belangrijk is en je ervan overtuigd bent dat het je een betere ambtenaar maakt, ga er dan voor.’
Dat moment was bepalend. Natuurlijk maakte het uit dat deze uitspraak uit de mond van Gerhard kwam, de hoogste baas. Ik had back-up van de dijkgraaf, dat maakte impact. Als een willekeurige collega dit tegen me had gezegd, had ik misschien de stap niet durven te zetten. Uiteindelijk ben ik de master gaan doen, op eigen kosten, en het heeft me heel mooie dingen gebracht. Zo kwam ik tot het inzicht dat ik juist géen internationale carrière ambieer en specialiseerde ik me in transitiemanagement, wat gaat over de verandering van grote systemen, zoals energievoorziening en landbouw.
Mooi vind ik dat Gerhard de uitdrukking ‘ask forgiveness, not permission’ koppelde aan varen op je innerlijke kompas. Je werkt als ambtenaar uiteindelijk voor de samenleving, niet voor een leidinggevende of politicus. En dus moet je goed uitgerust zijn om je werk voor die samenleving te doen. Dat betekent niet dat je als ongeleid projectiel maar moet doen waar je zin in hebt. Wel mag je meer focussen op de goede dingen doen in plaats van de dingen per se op de goede manier doen.
Nog steeds pas ik deze uitdrukking toe in mijn werk, sinds 2019 werk ik bij de Rijksoverheid. In hiërarchische situaties zie ik mezelf meer als gelijkwaardig partner in plaats van iemand die toestemming komt halen. Ik probeer anderen ook zo te benaderen. We vragen elkaar als collega’s geen toestemming, maar dagen elkaar uit om voor het juiste te kiezen, ingegeven door wat nodig is voor de samenleving. Gerhard heb ik bij mijn afstuderen nog een mailtje gestuurd om hem te bedanken voor zijn impactvolle advies.’